Kiedy czytamy współczesny tekst przekładu ewangelii, łatwo zapomnieć o tym, jak różni się od oryginału.
9 Wtedy spełniło się to, co powiedział prorok Jeremiasz: Wzięli trzydzieści srebrników, zapłatę za Tego, którego oszacowali synowie Izraela. 10 I dali je za Pole Garncarza, jak mi Pan rozkazał.
Ewangelia wg Mateusza 27,9-10
Nie tylko obcujemy z innym językiem niż oryginalny, różni się także sposób zapisu.
 |
| Codex Vaticanus, Mt 27,9-10. Widoczne odstępy oddzielające od siebie zdania oraz poziome kreski po lewej stronie kolumny, grupujące 10 linijek. Tekst proroctwa kończy się literami ΚϹ, skrótem słowa ΚΥΡΙΟΣ, „Pan”. (Znak Ϲ, wyglądający jak łacińskie C, to uproszczona forma litery Σ, tzw. sigma lunata, „sigma księżycowa”). |
Pierwsza rzucająca się w oczy cecha starożytnych rękopisów ewangelii to brak odstępów pomiędzy wyrazami. Prócz tego nie ma zróżnicowania na wielkie i małe litery. Znaki przestankowe stosowane są rzadko i nie zawsze konsekwentnie. Inaczej niż obecnie, służyły do zaznaczania pauz i przerw w głośnym czytaniu, nie zaś do wskazania gramatycznej budowy wypowiedzi. Nie ma też naszego podziału na wersety, który pochodzi dopiero z XVI wieku.
Dopiero kiedy w tekście Biblii Tysiąclecia pominiemy numery wersetów i znaki interpunkcyjne dodane przez tłumacza, otrzymamy zapis bliski oryginałowi.
wtedy spełniło się to co powiedział prorok jeremiasz wzięli trzydzieści srebrników zapłatę za tego którego oszacowali synowie izraela i dali je za pole garncarza jak mi pan rozkazał
Uważne przeczytanie pozwala zauważyć, że przytoczone proroctwo składa się z pojedynczego zdania o następującej strukturze:
wzięli trzydzieści srebrnikówzapłatę za tego którego oszacowali synowie izraelai dali je za pole garncarzajak mi pan rozkazał
Główną treścią proroctwa, które cytuje Mateusz jest wzięcie srebrników i kupno pola. Fakt, że użyte pieniądze były zapłatą za kogoś oszacowanego przez „synów Izraela”, pojawia się zaledwie jako wtrącona wzmianka.
Nakładając dotychczasowe ustalenia na strukturę wypowiedzi otrzymujemy czytelny obraz:
wzięlitrzydzieści srebrnikówzapłatę za tego którego oszacowali synowie izraelai dali je za pole garncarzajak mi pan rozkazał
Jako nieodrzucone pozostało nam samo dopowiedzenie, uwaga wtrącona do zasadniczego proroctwa. Apologeci przekonujący, że spełniła się starotestamentowa zapowiedź o trzydziestu srebrnikach, odwołują się przeważnie wyłącznie do tego wtrącenia. Widzimy natomiast, że samo sedno proroctwa podanego przez Mateusza nie ma pokrycia w Księdze Zachariasza, pasuje tylko kwota.
