Podsumujmy dotychczasowe ustalenia:
- „
wzięlitrzydzieści srebrników” - „zapłatę za Tego, którego oszacowali synowie Izraela”
„I dali je za Pole Garncarza”„jak mi Pan rozkazał”
Drugiego elementu jeszcze nie rozpatrywaliśmy. Zanim to zrobimy, warto zwrócić uwagę na to, co wyraża część proroctwa pozostała po początkowym zbadaniu:
trzydzieści srebrników, zapłatę za Tego, którego oszacowali synowie Izraela
Przytłaczająca większość apologetycznych wypowiedzi stwierdzających, że spełniło się starotestamentowe proroctwo o trzydziestu srebrnikach, odwołuje się właśnie do takiej okrojonej treści i tylko do takiej treści, zaś zupełnie pomija ewidentnie niepasujące, skreślone elementy. Przeważnie w tego rodzaju stwierdzeniach podmiotem jest Jezus, o sprawcach mówi się bezosobowo, a nacisk kładzie się na kwotę i czynność oceniania, sprzedaży lub nawet zdrady, w rodzaju:
- „spełniło się proroctwo, że Mesjasz zostanie wyceniony na trzydzieści srebrników”,
- „przepowiedziano, że Chrystus zostanie sprzedany za trzydzieści srebrników”,
- „zgodnie z proroctwem, Jezus został zdradzony za trzydzieści srebrników”.
Jest to najbardziej typowy, wręcz stereotypowy sposób przedstawiania sprawy. Ale czy proroctwo, które podaje Mateusz, sprowadza się do tego samego?
