Przypomnijmy kolejne elementy proroctwa, jakie przytacza Mateusz:
- „wzięli trzydzieści srebrników”
- „zapłatę za Tego, którego oszacowali synowie Izraela”
- „I dali je za Pole Garncarza”
- „jak mi Pan rozkazał”
Tak samo jak w przypadku poprzednich poszukiwań, przyjrzymy się po kolei wszystkim elementom, konfrontując je ze słowami Księgi Zachariasza.
Okazuje się, że proroctwa, które brzmiałoby podobnie jak przytoczone przez Mateusza, w ogóle w Księdze Zachariasza nie ma. Nie mówiąc już o dokładnie tak samo brzmiących słowach. Sprawdźmy w takim razie, jakie podobne cząstki uda się uznać za spełnioną zapowiedź. Tak jak w przypadku poszukiwań w księdze Jeremiasza, zacznijmy od dopasowania dwóch ostatnich elementów, również tego, który się w Mateuszowej opowieści o zdradzie Judasza nie spełnił:
- „I dali je za Pole Garncarza”
„jak mi Pan rozkazał”
Zobaczmy, co w Księdze Zachariasza znajdziemy o kupnie pola garncarza za trzydzieści srebrników z nakazu Boga.
4 Pan tak do mnie powiedział: «Paś owce przeznaczone na zabicie […]». […] 7 Tak więc pasłem owce przeznaczone na zabicie dla handlarzy. […] I pasłem owce.
[… ]
12 […] I odważyli mi trzydzieści srebrników. 13 Jednak Pan rzekł do mnie: «Wrzuć do skarbony tę nadzwyczajną zapłatę, której w ich przekonaniu byłem godzien». Wziąłem więc trzydzieści srebrników i wrzuciłem je do skarbony domu Pańskiego.Ks. Zachariasza 11,4-13
Co prawda prorok posłusznie wykonuje rozkazy Boga, ale nie ma wśród nich nakazu kupna pola garncarza. Otrzymane srebrniki zgodnie z rozkazem Boga wrzuca do świątynnej skarbony. Nie ma mowy o wydawaniu otrzymanej zapłaty na kupno czegokolwiek. Tym bardziej na zakup pola. Tym bardziej pola garncarza. Zapłata trafia do skarbca świątyni i na tym koniec, nic się z nią więcej nie dzieje.
„I dali je za Pole Garncarza”(brak u Zachariasza)
Jednym z wykonanych przez proroka rozkazów Boga jest wzięcie trzydziestu srebrników, ale z kolei u Mateusza arcykapłani biorąc srebrniki nie działają na rozkaz Boga.
„jak mi Pan rozkazał”(brak u Mateusza)
W historii srebrników Judasza nie ma nikogo, do kogo można by odnieść spełnienie się tego elementu (zob. „To są moje słowa i ja się z nimi zgadzam”).
